Motiv mentalne retardiranosti, kao simbol čistote i ludila i odnos između hendikepiranih i nehendikepiranih ljudi, čest je u delima Kenzabura Oea, drugog japanskog dobitnika Nobelove nagrade za književnost. Njegov roman "Jednostavan život" autobiografsko je delo u kojem se autor bavi svojom decom, ali i sobom kao roditeljem. Boreći se sa traumatičnim iskustvom, njegov najstariji sin Hikari pati od autizma i epileptičnih napada, ali poseduje i gotovo magični talenat za komponovanje muzike – osećaj očeve krivice neprekidno izbija iz pozadine pripovedanja.
"Jednostavan život" ispričan je iz perspektive glavne junakinje Ma-Čan, mlade žene koja živi sa ocem, poznatim piscem, majkom, starijim bratom, koji je mentalno i fizički hendikepiran, ali je i talentovani kompozitor. Kada otac otputuje u Kaliforniju da tamo bude gostujući profesor, a majka ode sa njim jer je otac trenutno u krizi – Ma-Čan postaje glava porodice. Druga bitna tema Kenzabura Oea jeste religija. Kroz ceo "Jednostavan život" provlači se ideja povezivanja motiva hendikepiranog deteta sa Hristovim drugim dolaskom. Na osnovu ove knjige stiče se utisak da je Konzeburu Oeu, kada je o religiji reč, bliže istočno hrišćanstvo, naročito rusko, sa svojim mističnim elementima.
Kao pisac izrazito humanističke orijentacije i levičarskih stavova, on se često bavi i društvenim problemima zemalja trećeg sveta, nuklearnim naoružanjem, sociološkim i filozofskim pitanjima, kao i sukobom istočne tradicije i savremene zapadne kulture. Nobelovu nagradu za književno stvaralaštvo dobio je 1994. godine.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com