Postoji čuvena anegdota da su 1971. godine proslavljenog Ežena Joneska pitali šta je video u Beogradu, na šta je on jednostavno odgovorio: "Miru Trailović, zar to nije dovoljno?" Ova godina obeležava dve decenije od smrti (1924-1989) "tigrice sa baršunastim kandžama", Mire Trailović, jedne od najznačajnijih ličnosti beogradske kulturne scene posle Drugog svetskog rata, dugogodišnjeg upravnika i jednog od osnivača Ateljea 212 (1956) kao i Bitefa (1967), umetničkog direktora Međunarodnog pozorišnog festivala u Nansiju, dobitnice francuskog ordena legija časti, rediteljke retkog i istančanog senzibiliteta.
U bogatoj monografiji "Mira Trailović, gospođa iz velikog sveta" Feliksa Pašića (štampanoj povodom pola veka Ateljea 212) zabeleženi su detalji iz njenog bogatog života, kao i mnogobrojne anegdote koje su je pratile tokom cele karijere. O tome kako je uspela da stvori Atelje 212, da sa Jovanom Ćirilovim osnuje Bitef, da u posleratni Beograd dovede velikane kao što su Semjuel Beket, Piter Bruk, Bob Vilson, Pina Bauš, La Mamu, Joneska (prva je na beogradskoj sceni postavila njegovu dramu "Stolice"), Grotovskog i druge.
Beogradskoj i jugoslovenskoj publici Mira Trailović predstavila je neka od najznačajnijih imena pozorišne avangarde čije je komade postavljala na repertoar i sama režirala. Među tim imenima su Žan-Pol Sartr, Edvard Olbi, Tomas Eliot, Stanislav Vitkjevič… Od domaćih drama antologijskom se smatra njena režija drame Ljubomira Simovića "Čudo u Šarganu" i predstava "Demoni", čije je poslednje izvođenje bilo 6. juna 1989. godine, dva meseca pre njene smrti.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com