Iza intrigantnog naslova "Gramatika smrti – priroci" krije se nastavak jedinstvenog izdavačkog poduhvata – antologija pesama o samoubistvu i samoubicama u kojima se samoubistvo sagledava kao tema u svekolikoj svetskoj književnosti. Drugi tom "Gramatike smrti" posvećen je pesmama koje su ispevane povodom samoubistva i onima čiji su "junaci" samoubice…
Pored pesama u kojima je reč o samoubistvu kao životnom fenomenu, tu su i pesme posvećene konkretnim osobama. To mogu biti osobe koje su hodale ovim svetom; tu je pregršt pesama o junacima usmenih lirsko-epskih pesama poput Iva ili Sultane, kao i junaka i junakinje jedne od najlepših naših epskih pesama, vojvode Prijezde i njegove verne ljube Jelice koji skaču u Moravu da ne bi pali u tursko zatočeništvo. Kada je o parovima samoubica reč, ne smemo preskočiti Pirama i Tizbu, kao ni čuvene veronske ljubavnike Romea i Juliju. Šekspir je ovoj knjizi podario i Ofeliju, koja je bila junakinja čitavog niza pesama nastalih od romantizma pa nadalje. Ona koja je poludela i ubila se hotimice, junakinja je koja još uvek pliva, nepotonula, svetskom lirikom.
Knjiga obiluje i radovima nekih od najvećih umova svetske literature koji su stradali od svoje ruke, a potom ostali zauvek zapamćeni po svojim stihovima. Uvod u antologiju pun je i zapanjujućih podataka o samim poetama koje su svojevoljno napustili ovaj svet – na najrazličitije načine, od onih manje poznatih, do onih čuvenih poput našeg Branka Miljkovića, Jesenjina ili Majakovskog, čija je hronična bolest bila upravo misao o samoubistvu.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com