Na današnji dan, 15. marta 1824. godine, rođen je srpski pisac Branko Radičević, lirski pesnik mladosti, ljubavi i patriotskog zanosa.
Kao oduševljeni pristalica jezičke reforme Vuka Karadžića, prvi je počeo da peva na narodnom jeziku i u duhu srpske narodne poezije. Pesničkim slobodama označio je prodor u novu epohu.
Pesme su mu pune vedrine, vitalnosti, vragolanske žudnje i uživanja u prirodi, ali je u nekima predosetio i sopstvenu ranu smrt.
Školovao se u Zemunu, Sremskim Karlovcima, Temišvaru i Beču, gde je studirao prava i medicinu i ušao u najuži krug Karadžićevih pristalica i prijatelja.
Najlepše dane mladosti proveo je u Sremskim Karlovcima, čije su lepote, posebno uzvišenje Stražilovo, bile njegova lirska inspiracija.
U svojoj najpoznatijoj pesmi, „Đački rastanak“, opevao je Sremske Karlovce i đačke radosti, dubinu i misaonost iskazao je u pesmi „Tuga i opomena“, a u satiričnoj pesmi „Put“ ismejao je protivnike Karadžićeve reforme.
Umro je u Beču 1853, a kasnije je sahranjen na Stražilovu.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com