BEOGRAD – Srpska književna zadruga danas je predstavila zbornik radova sa prijateljskog simposiona i razgovora o romanu „Povratak u Arkadiju“ prof. dr Slavice Garonje koji je bio objavljen 2015. godine u Zadruginom „Plavom kolu“.
Od 20 učesnika na simposionu o knjizi dr Garonje goovrili su dr Slađana Ilić, LJiljana Dugalić, autorka a prozvane su i dve prisutne učesnice Lela Rosić i Svetlana Šeatović.
Dr Ilić je konstatovala da Garonjina nova knjiga „Parusija, glasovi ispo paprati“ hronološki prethodi „Arkadiji“ koja bi se mogla shvatiti kao njen nastavak i da predpostavlja da će autorka napisati i treću knjigu o Srbima u zapadnoj Slavoniji i njihovom konačnom napuštanju starog zavičaja 1991 kada su Ih Hrvati oterali sa ognjišta.
„Garonja je, kako je primetila dr Ilić, „opisala život i stradanja srpskih stanovnika zapadne Slavonije koja je za nju bila u detinjstvu Arkadija jer joj je tamo živela očeva majka kojoj su sve muške glave bile pobijene tokom ustaške vlasti u Drugom svedtskom ratu, a to je tema kojom se niko pre Garonje nije bavio“.
Kao posebnu vrednost ovog dela Ilićeva je navela lokalnu varijantu srpskog jezika koju je autorka verno prenela i tako ga sačuvala za buduća pokolenja jer u tom delu Slavonije, po srpskim selima, nema više stanovnika.
Zbornik, dodala je Slađana Ilić je takođe svojevrsno svedocanstvo o jednom vremenu jer tamo je izveršen holokaust nad Srbima koji su vekovima živeli u pitomim dolinama zapadne Slavonije.
Svetlana Šeatović je naglasak stavila na knjižervni kvalitetet Garonjine knjige „Povratak u Arkadiju“ jer to je prvo literarno delo koje donosi kulturno i jezičko blago toga kraja jer to je trajan trag da su tamo vekovima živeli Srbi.
Za LJiljanu Dugalić Garonjina knjiga je „remek delo 21 veka“ a Zbornik je dopunjava jer pored stručnih radova koji su saopsteni na simpozionu, urednik Stevo Ćosović iz izdavačke kuće „Svet knjige“ uključio je i intervju sa Garonjom koji je vodio hrvatski novinar Vinko Tadić, stare fotografije ( junaka iz Arkadije) bibliografske beleške o učesnicima simposiona, prepisku između autorke i njene koleginice LJiuljane Dugalić koju su razmenjivali tokom pisanja romana kao i nekoliko pisama čitalaca.
Lela Rosić je knjigu označila kao poetsku prozu i priznala da je autorka zanemarila faktografiju ,ali zato je napisala muzej reči.
Garonja je priznala da je na širenje recepcije ove knjige uticala nagrada „Pečat vremena 2015 gopdine i izrazila nadu da će i „Parusija“ i treća knjiga ove trilogije biti čitane .
(Tanjug)
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com