Prošlo je više od 60 godina nakon testiranja strašne američke vodonikove bombe na atolu Bikini, a izbegli stanovnici su i dalje u strahu pa se ne vraćaju jer je nuklearna kontaminacija i dalje prisutna, piše Gvardian.
Tokom velike trke u naoružanju za vreme hladnog rata, 1. marta 1954. godine počelo je testiranje „Bravo“, izbačena je bomba od 15 megatona koja je bila oko hiljadu puta snažnija od nuklearne bombe koja je bačena na Hirošimu.
Stanovnici atola Bikini žive u izbeglištvu od prvih testiranja 1946. godine. Kada su američki naučnici objavili da je atol Bikini siguran za život, neki su se stanovnici opet doselili 1970. godine. Nažalost, opet su proterani 1978. godine kada su se otrovali zbog velikog nivoa radijacije u hrani koja je rasla na delu gde su bili nuklearni testovi. Američke vlasti su dodelile više od 2 milijarde dolara odštete zbog uništenog zdravlja i okoline, ali su isplate prestale nakon što je fond za financiranje jednostavno „presušio“. Tokom 60. godišnjice, na atol se vratio velik broj ljudi kako bi se obeležila godišnjica uprkos američkim upozorenjima.
Ljudi su se vratili na Rondželap 1957. godine, ali su ga opet napustili 1985. godine zbog straha od radijacije. Samo je jedan od 60 ostrva u Rondželapu očišćen od radioaktivnosti tokom američkog programa vrednog 45 milijuna dolara.
Američki nuklearni eksperimenti na Maršalovim ostrvima završili su 1958. godine do kad je izvršeno 67 testova. UN su objavile 2012. godine da su posledice testiranja i dalje itekako prisutne.
„Nisu uništeni samo domovi“, izjavila je Lani Kramer, savetnica u lokalnoj vladi Bikinija te dodala da je rezultat „humanog preseljenja“ zapravo bio gubitak kulture i kulturnog nasleđa – tradicionalnih veština i običaja koje se prenose hiljadama godina s kolena na koleno.
Na godišnjici pre dve godine koja je trajala sedam dana, sudelovao je i 80-godišnji Matšiči Oiči, jedan od 23 ribara na japanskom brodu Daigo Fukuriu Maru (Sretni Zmaj) koji je bio udaljen oko 80 kilometara od bombe kada je eksplodirala. „Sećam se veličanstvenog bljeska na zapadu te strašnog zvuka; nakon eksplozije nebo je bilo crveno u celom vidokrugu“, izjavio je Oiši.
Sudbina posade navedenog broda poznata je širom sveta. Tokom godišnjice, oko 2000 ljudi je posetilo grob Aikičia Kubojame – člana posade koji je preminuo zbog otkazivanja organa sedam meseci nakon testiranja dok je petnaest ostalih članova posade kasnije preminulo od karcinoma i ostalih uzroka.
https://www.youtube.com/watch?v=5nWFx-zmI0k
Predsednik Maršalovih otoka, Kristofer Loak, pozvao je SAD da konačno završi svoj nedovršeni posao jer kompenzacija ni u kojem slučaju nije dovoljna za štetu koju su napravile SAD. A američka ambasada u Majuru izjavila na svom web-sajtu: „Naučnici iz celog sveta proučavali su posledice na ljudsku populaciju koje su se dogodile tokom testiranja; SAD nikada nije nameravao svojim testiranjima nauditi Maršalovim otocima“.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com