Indijski začin na francuski način

Žanr: drama
Trajanje: 122 min.

Glavne uloge:	Helen Miren (Helen Mirren), Maniš Dajal (Manish Dayal), Om Puri (Om Puri), Šarlot le Bon (Charlotte Le Bon)
Scenario:	Stiven Najt (Steven Knight), Ričard Č. Morais (Richard C. Morais) – knjiga
Režija:	Lase Halstrom (Lasse Hallstrom)

SINOPSIS

Hasan Kadam (Maniš Dajal) je kulinarsko čudo iz Indije, čija se porodica s ocem (Om Puri) na čelu smestila u pitomo selo Sent Antonan na jugu Francuske. Šarmantno, živopisno i elegantno mesto idealno je za otvaranje indijskog restorana „Kuća Mumbaj“ – sve dok se ne umeša šef kuhinje „Sol Plerora“, klasičnog francuskog restorana s Mišelinovom zvezdicom koji vodi gospođa Malori (Oskarom ovenčana Helen Miren).

Njeni ledeni protesti protiv novog indijskog restorana samo 30 metara od njenog, eskaliraju u vatrenu bitku između dva objekta, sve dok Hasanova strast prema francuskoj „visokoj kuhinji“ – i za pomoćnicu gospođe Malori, Margerit (Šarlot le Bon) – ne dovede do kombinacije misteriozno-izvrsnog talenta kojim se stvara čarolija između dve kulture i Sent Antonan prožmu ukusi koje čak ni gospođa Malori ne može da ignoriše. Ona konačno shvata koliko je njen suparnik talentovan kao šef i uzima ga pod svoju zaštitu.

O FILMU

Ovo putovanje počinje onog trenutka kada hrabro odbacite sve što vam je poznato i pređete u novo carstvo koje je daleko od vaše zone udobnosti. To je teško putovanje – koliko god fizički bilo kratko – koje materijalno menja tok vašeg života nabolje – Ričard Č. Morais.

Film „Indijski začin na francuski način obiluje ukusima“, pobedom nakon egzila, strašću i ljubavlju – prikaz je to sukoba između dva sveta, ali i poriva jednog mladića da pronađe udobnost doma u svakom loncu, gde god se on nalazio.

Reditelj filma je za Oskara nominovani Lase Halstrom, a u filmu glume dobitnica Oskara Helen Miren, Om Puri, Maniš Dajal i Šarlot le Bon. Producenti su dobitnik Oskara Stiven Spilberg, za Oskara nominovana Opra Vinfri i Džulijet Blejk. Izvršni producenti su Kerolin Hjuit, Karla Đardini, Džef Skol i Džonatan King. Scenario je napisao za Oskara nominovani Stiven Najt na osnovu istoimenog romana Ričarda Č. Moraisa.

Restorani „Le Sol Pleror“ i „Kuća Mumbaj“ vrlo su blizu – deli ih samo 30 metara. Međutim, udaljenost među njima koju treba da pređu Kadamovi i gospođa Malori daleko je veća. Reč je o onom trenutku u životu kad treba da iskoračimo iz zone udobnosti i odemo na potpuno nepoznatu teritoriju želeći da bolje upoznamo same sebe.

Producentkinja Džulijet Blejk u januaru 2009. godine pročitala je roman „The Hundred-Foot Journey“ i odmah joj se svideo. Blejkova kaže: „Svidele su mi se suprotnosti uzdržanog francuskog i šarolikog indijskog restorana, u jednom svira Mocart, a u drugom glasna muzika Bolivuda – sukob kultura epskih proporcija.“

Budući da su njeni roditelji emigrirali iz Nemačke i nikad nisu govorili o smrti svojih roditelja u Aušvicu, lako se poistovetila s temama o imigrantima. Blejkova naglašava: „To su važne teme – rasizam, prihvatanje i mogućnost promene – zajedničke svim imigrantskim pričama.“

Nakon što je obezbedila filmska prava, počela je da obilazi producentske kuće, uključujući „Harpo Films“ gde se Opra Vinfri odmah zainteresovala za knjigu i autora. Jednak interes pokazali su i Stiven Spilberg i Stejsi Snajder. Spilberg i Vinfrijeva su poslednji put sarađivali 1985. godine na „The Color Purple“. Knjiga je objavljena u 28 zemalja, a scenario je prema njoj napisao za Oskara nominovani Stiven Najt, čiji su raniji radovi „Eastern Promises“ i „Dirty Pretty Things“. Rođen je u engleskom gradu Birmingem u kojem živi najveći broj Indijaca u Velikoj Britaniji.

Lase Halstrom bio je logičan izbor za reditelja ovog filma. Poznat je po filmovima „My Life as a Dog“, „The Cider House Rules“ i „Chocolat“ – svaki od njih donosi sjajnu priču, a njegov stil i osećajnost savršeno odgovaraju ovoj priči.

Dok se naizgled vodi rat između dva restorana, reč je o sukobu dva sveta. Gospođa Malori vodi „Le Sol Pleror“, ugledni restoran poznat po klasičnim francuskim jelima. Tvrdoglava je i jasno govori koliko joj se ne sviđa novi indijski restoran koji „vređa njen osećaj za ukus i uređenje“. Otac indijske porodice, iako bučan koliko i njegov restoran „Kuća Mumbaj“, vredan je i pristojan čovek. Porodica Kadam je pobegla iz svog doma u Mumbaju nakon niza tragičnih okolnosti i doselila se u Sent Antonan, a otac se ne boji da se suprotstavi gđi Malori.

Oboje imaju više zajedničkog nego što bi ikad priznali – ponosni su, odlučni i tvrdoglavi. Halstrom objašnjava: „Nije lako glumiti gđu Malori, jer ona tokom priče doživljava priličan preobražaj, ali privlače me priče koje prikazuju likove istinito i uverljivo.“

Helen Miren nije bilo teško zamisliti u toj ulozi. Poznata je po Oskarom nagrađenoj ulozi kraljice Elizabete Druge u filmu „Kraljica“ i Džejn Tenison u PBS-ovoj seriji „Prime Suspect“, za koju je dobila nagradu Emi. Halstrom je hvali: „Helen je briljantna na više nivoa. Njena mašta je beskrajna i uvek donosi fantastične i vredne odluke. I, savršena je Francuskinja, iako je polu-Ruskinja i polu-Engleskinja.“

„Le Sol Pleror“ iscrpljuje gđu Malori već 30 godina i ona je danas usamljena, ogorčena i još uvek pokušava da dobije drugu Mišelinovu zvezdicu koju jedanput godišnje dodeljuje najpoznatiji evropski vodič kroz restorane „Guide Michelin“, označavajući tako izvrsnost u ugostiteljstvu, ali i može voditi do uspeha ili propasti nekog restorana. Mirenova objašnjava: „Gospođa Malori je velika riba u malom ribnjaku, u zemlji u kojoj se hrana shvata neverovatno ozbiljno. Profesionalac je i potpuno predana svom restoranu koji je prerastao u njen život.“

Otac, patrijarh porodice Kadam, lik je za kojeg je odabran slavni indijski glumac Om Puri, veteran s više od 250 filmova. Ima izražajno, karakterno lice i glumačke veštine potrebne za prikaz promene raspoloženja, od osećajnosti do zabave, u istom minutu. Hasan Kadam je skroman i osetljiv lik, a producenti su srećni što su za tu ulogu pronašli sjajnog glumca. Maniš Dajal, koji je glumio u serijama „90210“ i „Law & Order: SVU“.

Od trenutka njihova prvog susreta, Hasan je očaran Margerit, koja je pomoćnica šefa kuhinje u restoranu gđe Malori, ali i Hasanov izvor informacija i inspiracije. Glumi ju francuska komičarka Šarlot le Bon, koja je rođena i odrasla u Montrealu. Glumila je u „Yves Saint Laurent“ i „Mood Indigo“, a o novom liku kaže: „Sviđa mi se što Margerit toliko strastveno voli da kuva. To je zaista inspirativno. A zadovoljna sam i što moj lik prolazi svojevrsnu evoluciju – to mi je, kao glumici, veoma privlačno.“

Halstrom objašnjava: „Šarlot je slična Helen Miren – obe su neustrašive. Ona je inteligentna i zabavna i sluša dok glumi, sluša sagovornika, a to je znak dobrog glumca.“ Porodicu Kadam čine i Mansur, Mahira, Muhtar i Aiša, a glume ih Amit Šah, Farzana Dua Elahe, Dilon Mitra i Aria Pandža.

Hrana stimuliše. Može da leči, spaja ljude, inspiriše. Spaja kulture i daje nam uvid u tuđe živote i iskustva. Hasan je mladić kojeg zanima dobra hrana i ima poseban dar. Fascinira ga francuska kuhinja, a uveče pre spavanja čita kuvare koje mu je dala Margerit. Svoje poznavanje indijske hrane koristi da bi ga spojio s receptima koje otkriva u Francuskoj. Spilberg tvrdi: „Hrana je ambrozija koja spaja sve ljude iz svih zemalja, religija i zanimanja za isti sto.“

O REŽISERU

Lase Halstrom (reditelj)
Jedan je od najslavnijih svetskih reditelja, najpoznatiji po filmovima „My Life as a Dog“, za koji je dobio Independent Spirit, Zlatni globus i nagradu Njujorških kritičara i bio nominovan za Oskara za režiju i scenario; „What’s Eating Gilbert Grape“ prema romanu Pitera Hedžiza (glume Džulijet Luis, Džoni Dep i tada još nepoznati Leonardo Dikaprio, koji je bio nominovan za Oskara i Zlatni globus) i „The Cider House Rules“ prema romanu Džona Irvinga (glume Tobi Magvajer, Šarliz Teron i Majkl Kejn). Film je bio nominovan za sedam Oskara, od čega je Irving dobio Oskara za scenario, a Kejn za najbolju sporednu mušku ulogu.

Režirao je i „Safe Haven“ prema romanu Nikolasa Sparksa; „The Hypnotist“; „Salmon Fishing in the Yemen“ (glume Juan Mekgregor i Emili Blant, scenario Sajmon Bofoj prema romanu Pola Tordeja), „Dear John“ (2010. prema romanu Nikolasa Sparksa, glume Čaning Tejtum i Amanda Sejfrid); „Hachi: A Dog’s Tal“ (glumi Ričard Gir) i „The Hoax“ (glume Gir, Alfred Molina i Marša Gej Harden). Nakon „The Cider House Rules“, Halstrom je snimio art-house hit „Chocolat“ (glume Žilijet Binoš i Džoni Dep), koji je bio nominovan za pet Oskara i četiri Zlatna globusa. Usledio je i nagrađivani „The Shipping News“ (glume Kevin Spejsi, Džudi Denč i Kejt Blanšet).

Halstrom je rođen u Stokholmu, a filmom se bavi od gimnazije. Prvi dugometražni film bio mu je „En Kille Och en Tjej“ („A Lover and his Lass“), a kasnije je snimio i „ABBA: The Movie“. Snimio je i većinu muzičkih video spotova te poznate švedske grupe. Godine 1991. odlazi u Sjedinjene Države i snima „Once Around“ (glume Holi Hanter i Ričard Drajfus), a 1995. je snimio „Something to Talk About“ (glume Denis Kvejd i Džulija Roberts).

O GLUMCIMA

Helen Miren (gospođa Malori)
Međunarodno je priznata pozorišna, filmska i televizijska glumica. Glumila je kraljicu Elizabetu Drugu u filmu „Kraljica“ iz 2006. godine i za svoju ulogu je dobila Oskara, Zlatni globus i nagrade SAG i BAFTA-e. 2013. godine za HBO je snimila biografski film o Filu Spektoru (glumi Al Paćino), za koji je dobila nagradu SAG-a i bila nominovana za Zlatni globus i Emi. Iste godine je sinhronizovala Monster’s University.

U novije vreme je snimila „Red 2“ (glume Brus Vilis, Džon Malkovič i Entoni Hopkins); „Hitchcock“ (glumi Entoni Hopkins), za koji je bila nominovana za Zlatni globus i nagradu SAG-a; „The Debt“ (režija Džon Maden) i „The Door“ (Ištvan Sabo).

Prva uloga bila joj je Kleopatra u Nacionalnom omladinskom teatru. Zatim je za Kraljevsku Šekspirovu trupu glumila u „Troilus and Cressida“ i „Macbeth“, a 1972. pridružila se svetskoj pozorišnoj turneji na čijem čelu je bio poznati reditelj Piter Bruk. Prvi film joj je bio „Age of Consent“ (Majkl Pauel), ali pravu prekretnicu u karijeri doneo joj je 1980. godine „The Long Good Friday“ (Džon Makenzi). Usledili su „Excalibur“ (Džon Borman); „Cal“ (Pet O’Konor), za koju je dobila nagradu u Kanu; „The Mosquito Coast“ (Piter Vir); „The Cook, The Thief, His Wife and Her Lover“ (Piter Grinavej) i „Where Angels Fear to Tread“ (Čarls Staridž).

Prvu nominaciju za Oskara donela joj je uloga kraljice Šarlote u filmu „The Madness of King George“ (Nikolas Hajtner), a drugu uloga u filmu „Gosford Park“ (Robert Altman) za koju je bila nominovana i za Zlatni globus i nagradu BAFTA-e. U novije vreme je bila nominovana za Oskara i Zlatni globus za ulogu u filmu „The Last Station“.

Glumila je i u „Some Mother’s Son“ (Teri Džordž), „Calendar Girls“, „The Clearing“, „Shadowboxer“, „State of Play“, „The Tempest“ i „Brighton Rock“. Glavnu ulogu je imala u televizijskoj seriji „Prime Suspect“, za šta je dobila nagradu Emi i tri nagrade BAFTA-e. Još jednu nagradu Emi i nominaciju za Zlatni globus donela joj je ponovljena uloga u završnici serije „Prime Suspect 7: The Final Act“.

Nedavno je izvrsno odglumila kraljicu Elizabetu Prvu u mini-seriji HBO-a „Elizabeth I“, za šta je dobila nagrade Emi, Zlatni globus i SAG-a. Na televiziji je glumila i u „Losing Chase“ za koju je dobila Zlatni globus; „The Passion of Ayn Rand“ (Emi) i u „Door to Door“ i „The Roman Spring of Mrs. Stone“ za koje je bila nominovana za Zlatni globus i nagrade Emi i SAG-a.

U pozorištu je glumila kraljicu Elizabetu Drugu u „The Audience“ na londonskom Vest Endu za koju je dobila nagradu Olivije. Za istu nagradu je bila nominovana za ulogu u „Mourning Becomes Electra“ u londonskom Nacionalnom pozorištu, gde je 2009. godine glumila u naslovnoj ulozi „Phedre“ (režija Ser Nikolas Hajtner).

Helen Miren je 2003. postala Dama Britanskog Carstva.

Oficijelni sajt:

• The Hundred-Foot Journey (2014)

  Premijera: 4. septembar 2014. godine

 

 

Pratite Krstaricu na www.krstarica.com