Skoro sasvim obična priča

Žanr: romantična komedija
Trajanje: 80 min.

SINOPSIS

Posle tri i po godine – koliko su proveli zajedno – Irena i Vlada dolaze do prelomne tačke svog odnosa pošto se, nakon više od četiri godine, u Beograd vraća Marija, devojka s kojom je Vlada studirao i u koju je nekada bio zaljubljen. To je trenutak pravog ispita za vezu koju karakteriše pre svega jedan vrcavo inteligentan senzibilitet dvoje mladih koji polako zalaze u četvrtu deceniju života proživljenog kroz šarolik spektar nadrealnih, komičnih, ali i vrlo ličnih melodramatičnih momenata. Sve njihove romantične nesporazume prate i komentarišu Vladin najbolji drug, Bane, i Irenina najbliža prijateljica, Anja, koji ujedno nose i ključnu boju posebnog humora ove filmske priče ispričane u formi stalnih flešbekova i flešforvarda, i to od strane svih protagonista koji nam je pričaju iz svojih različitih i – gotovo do samog kraja filma – nedodirljivih perspektiva.

O FILMU

Iako je najavljivano da će premijera novog domaćeg filma „Skoro sasvim obična ljubavna priča“, koji je sniman prošle godine, biti na proleće, svečana projekcija pomerena je za početak jeseni. Ova romantična komedija koja govori o mladim ljudima u Srbiji rediteljski je prvenac Miloša Petričića i scenaristički prvenac Dušana Ristića, a film spada u grupu od šest ostvarenja čije je finansiranje pomoglo Ministarstvo za kulturu Republike Srbije. Glavni junaci su predstavnici mlađe generacije, prepuni želje za nekim drugim životom u kome duh neće biti getoiziran. To su mladi ljudi koji nisu otišli trbuhom za kruhom, već su ostali u svojoj zemlji, čvrsto rešeni da prevaziđu sve probleme i budu svoj na svome.

O REŽISERU

Miloš Petričić rođen je 1968. godine u Zemunu. Posle srednjoškolske zanesenosti novinarstvom, prvo upisuje studije svetske književnosti, a 1990. filmsku i televizijsku režiju na FDU. S kratkim filmom „Amnezija“ pojavljuje se na festivalima u Minhenu, Tel Avivu i Edinburgu, a na Festivalu dokumentarnog i kratkog igranog filma u Beogradu 1994. godine nagrađen je Fipresci nagradom kritike i specijalnom diplomom saveta festivala. Od 1998. radio je kao pomoćnik režije na šest dugometražnih filmova. Jedno vreme režirao je za RTS („Dečji dnevnik“, „Filmska svaštara“), kanal „Art“ („Psihologizacije“) i B92 („Vodič za roditelje“). Kao stalni saradnik filmske kuće „Baš-Čelik“ i kao slobodan stvaralac, od 1995. godine režira filmove slobodnije sadržine, kao i 30 reklamnih i muzičkih spotova. „Skoro sasvim obična priča“ je njegov prvi igrani film.

O GLUMCIMA

Vuk Tošković (Vlada) rođen je 26. januara 1976. godine u Beogradu. Završio je Akademiju umetnosti u Novom Sadu u klasi profesora Radeta Markovića. Iza sebe ima nekoliko zapaženih uloga u pozorištu, a ostvario je i manje uloge u četiri igrana filma – „Bure baruta“ Gorana Paskaljevića, „Shopping“ i „Margina“ Andreja Aćina i „Ajde, budi čovek“ Igora Simovića.

Milica Zarić (Irena) rođena je u Beogradu 2. avgusta 1975. Završila je V beogradsku gimnaziju, igrala klasičan, moderan i džez balet i skoro deset godina bila član Beogradskog dramskog studija za decu. Godine 1994. upisala je studije glume na Akademiji u Novom Sadu. Na trećoj godini studija dobila je stipendiju Beogradskog dramskog pozorišta, čiji je član i danas. Igrala je u priličnom broju pozorišnih predstava („Laki komad“, „Ožalošćena porodica“, „San letnje noći“, „Galeb“). Tokom leta 2001. godine bila je član „Royal National Theatre“ studija u Londonu, kao stipendista BSU-a.

Stefan Kapičić (Bane) rođen je 1978. godine u Kelnu. Završio je III beogradsku gimnaziju i dugo se aktivno bavio košarkom, prateći stope svoga oca, Dragana Kapičića – poznatog košarkaša. Ipak, nesuđeni košarkaš se naknadno odlučio da pođe majčinim stopama, pa se otisnuo u glumačke vode (majka mu je glumica Slobodanka – Beba Žugić). Prvo je studirao opštu književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu, a potom i glumu na FDU, u klasi profesorke Gordane Marić, gde još uvek studira. Igrao je u predstavama „Hasanaginica“ i „Zeko, zeko“ u režiji Jagoša Markovića, kao i u predstavi „Šajlok“ u režiji Mucija Draškića. Ovo mu je prvi igrani film.

Hristina Popović (Anja) rođena je u Beogradu 26. marta 1983. Studira glumu na FDU, u klasi profesorke Gordane Marić. Pored glume, bavi se i mačevanjem, jahanjem, ronjenjem, baletom i ekstremnim sportovima. Igrala je u nekoliko predstava i filmova.

Boba Latinović (Marija) rođena je u Novom Sadu 1. maja 1976. Završila je glumu na FDU, u klasi profesora Predraga Bajčetića. Stalni je član pozorišta Boško Buha, gde je ostvarila preko 12 uloga. Nedavno smo je gledali u ulozi kume Dade u filmu „Volim te najviše na svetu“.

Premijera: 23. oktobra 2003. godine u 20.30 časova u Centru „Sava“

Pratite Krstaricu na www.krstarica.com