Kompoziciju “Marš Na Drinu“, komponovao je Stanislav Binički 1914. godine za vreme Prvog svetskog rata.
Koračnica je posvećena Kombinovanom puku koji je, pod komandom pukovnika Milivoja Stojanovića, u hrabrom naletu preko Drine proterao nadmoćniju austrougorsku vojsku.
Veoma brzo ovaj marš je postao simbol hrabrosti srpske vojske u Prvom svetskom ratu, a postigao je takvu popularnost da su ga u to vreme interpretirali i orkestri savezničkih armija.
Književnik Ivo Andrić, jedini dobitnik Nobelove nagrade sa prostora bivše Jugoslavije, 1961. godine na dodeli Nobelove nagrade u Švedskoj poneo je kompoziciju „Marš Na Drinu” koja je izazvala veliku pažnju švedske javnosti i smatra se da je to doprinelo njenoj popularizaciji sredinom prošlog veka.
Poemu „Marš na Drinu“ napisao je 1964. godine novinar i pesnik Miloje Popović Kavaja, povodom 50-te godišnjice bitke na Ceru. Poema je u celini prilagođena muzičkoj matrici kompozicije, a uz saglasnost porodice kompozitora Biničkog, poslednje tri strofe i refren su odabrani kao trajni stihovi za ovu muziku. Hor i orkestar kulturno umetičkog društva “Ivo lola Ribar” iz Beograda prvi su izveli muziku sa tekstom ove pesme. Poema ima verzije i na engleskom, italijanskom i nemačkom jeziku.
Ovo umetničko delo izvođeno je u raznim aranžmanima i obradama, našlo se na repertoarima svetskih muzičara Čet Etkinsa, grupa „Spotniks“, „Džokers“, a najpoznatiju verziju izveli su „Šedousi“. Pesma je snimljena i u Danskoj, Južnoj Africi, Belgiji, Švedskoj, Velikoj Britaniji…
Od jugoslavijenskih grupa obrade marša na Drinu uradili su „Smak“, „Lajbah“, Džoni Štulić…
Pesma „Marš na Drinu“ dobila je najviše glasova na referendumu o državnim simbolima Republike Srbije 1992. godine, koji je kasnije poništen zbog nedovoljnog odaziva glasača. Međutim veliki broj stanovnika Srbije i dalje ovu kompoziciju i tekst doživljava kao nezvaničnu himnu.
Prilog Kineske Medijske Grupe (CMG).
(Beta)
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com