Alen Delon, koji je danas preminuo u 89. godini, bio je decenijama pojam muške lepote, a sam je jednom rekao da je u životu imao sve – upravo zahvaljući toj lepoti.
Velikan francuske kinematografije je, po mnogima imao lice poput boga Apolona. Koristio je svoju lepotu tokom glumačke karijere u mnoštvu nijansi, od tople i dobronamerne do hladne i ubilačke.
Delon je imao nešto više od ostalih glumaca – izrazitu privlačnost, ledeno plave oči, dubok i ubistveni pogled, ali i diskretan ožiljak na bradi, od saobraćajne nesreće kada je imao 23 godine. Jednostavno – imao je izgled američke legende i alfa muški stil.
„Holivud je imao Marlona Branda, Klinta Istvuda, Roberta Redforda, Vorena Bitija, Pola Njumena, u različitim žanrovima lepote… U Francuskoj je samo Delon nosio lepotu do te mere“, napisao je pisac Žan-Mark Parizi u knjizi „Problem sa lepotom“, posvećenoj glumcu.
Delonov izgled je odskakao 50-ih godina u francuskoj kinematografiji tada sa velikim glumcima drugačije lepote, kao što su bili Lino Ventura i Žan Gaben, ili njegov savremenik Žan-Polo Belmondo sa karakterističnim bokserskim nosem.
Muški pandan Brižit Bardo, još jedan pojam lepote tog vremena, Delon je umeo da upotrebi svoju lepotu kao oružje, i to je izašlo na videlo na velikom platnu 1960. godine.
To je bio film „U zenitu sunca“ Renea Klemana, u kojem igra Toma Riplea, uznemirujućeg i dvoličnog ubicu, kojem je bogati Amerikanac naložio da mu pomogne da vrati sina.
U tom ostvarenju je jedna od kultnih scena sa Delonom bez košulje, za kormilom jedrilice usred Sredozemnom mora.
Priča se da je Delon nasledio lepotu od majke Edit, koja ga je kao bebu šetala u kolicima sa natpisom – „Gledaj me, ali me ne diraj“.
Delon je rekao da je kao mlad shvatio da će mu izgled dati moć zavođenja žena, a na početku karijere su često bile dosta starije od njega.
„Bile su lude za mnom, a govorile su da sam zgodan. One su mi i dale tu šansu da postanem glumac“, rekao je Delon.
Glumac je 1990. godine tokom jednom televizijskog intervjua na pitanje „da li je problem biti toliko lep“, odgovorio bez lažne skromnosti: „Problem je ako si lep i glup, što nije moj slučaj“.
Reditelj koji je najviše istakao fizičku lepotu glumca je Žak Dere u filmu „Bazen“ iz 1969. godine sa Romi Šnajder, koja mu je bila verenica. Ostvarenje se snimljeno u Sen Tropeu.
Scene mišićavog glumca u kupaćem kostimu iz tog filma je 40 godina kasnije upotrebila kuća visoke mode Dior za promociju parfema „Eau Sauvage“.
Pored te tople lepote krije se i ledena lepota sa dubokim pogledom koji ubija u filmovima u kojima igra kriminalca ili plaćenog ubicu. To je slučaj sa filmom „Samuraj“ iz 1967. godine velikog Žan-Pjer Melvila.
Publika će pamtiti i plakat za film „Klan Sicilijanaca“ sa Delonom i pištoljem uperenim u gledaoca.
Sa Delonovom smrću čini se da odlazi i pojam glumca univerzalne lepote, jer kinematografija pokušava da odbaci takve stereotipe i uključi raznolikost.
Brižit Bardo koja će u septembru napuniti 90 godina, jednom je kategorički rekla da nema novog Delona među novim francuskim glumcima.
„Sad su glumci bradati, ćelavi, loše obučeni. Pitam se gde su nestali geni te lepote“, rekla je Brižit Bardo 2018. godine.
Francuski mediji, i dan danas, često Delona nazivaju po ulogama iz njegovih filmova, a najčešće se pominje kao Roko, Samuraj i Gepard…
(Beta)
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com