O prelepom ostrvu u hrvatskom delu Jadranskog mora kruže legende koje uteruju strah u kosti
Ne uzimajte ništa s Lokruma. Ni pero pauna, ni listić ubran u botaničkoj bašti jer sve što uzmete sa ostrva, to njemu i dalje pripada. A vama donosi nesreću.
Ovaj savet se prenosi, ponekad podstaknut praznovjerjem, a ponekad poštovanjem prema jednom od najlepših ostrva na Jadranskom moru.
Tokom sezone brodići plove, vozeći posetioce na Lokrum, ali na ovom ostrvu niko osim čuvara ne provodi noć.
Čim sunce počne da zalazi, u mislima ljudi koji su upoznati s legendom o ukletom ostrvu vraća se ova priča.
Neki su pokušavali da prespavaju na Lokrumu, ali malo je onih kojima noćni krikovi pauna nisu uterali strah u kosti.
Navodno je na Lokrum stigao i engleski kralj Rikard Lavljeg Srca, kojeg je po povratku iz krstaškog rata zadesila velika oluja. Prema legendi, spas je našao na ostrvu nadomak Dubrovnika.
Kako bi se zahvalio sudbini i Dubrovčanima gradu je poklonio zlatnike sa ciljem da se izgradi lokrumska crkva. Građani su ga ubedili da je bolje sagraditi crkvu u Dubrovniku, te mu obećali kako će omogućiti još jednu na ostrvu.
Prema drugoj legendi, spominje se i požar koji je zadesio Dubrovčane u 11. veku. Naime, građani su se zakleli svetom Benediktu da će sagraditi manastir na Lokrumu ako se vatra ugasi. Taj manastir se na području Dubrovačke Republike pominje prvi put 1023. godine.
Benediktinci koji su bili vlasnici celog ostrva pretvorili su Lokrum u raj na zemlji, ali grad je ipak prodao njihovu imovinu bogatim sugrađanima.
Poslednji benediktinci napustili su manastir 1798. nakon što je ostrvo kupila nekolicina bogatih Dubrovčana.
Kada su predavali ostrvo, benediktinci su pre odlaska odslužili poslednju misu. Zatim su navukli kapuljače preko očiju, zapalili voštanice, okrenili ih naopačke, te tri puta obišli ostrvo u povorci šaputajući:
Prema verovanju, prokletstvo se može skinuti samo ako se skupi sav vosak koji se te noći stvrdnuo na ostrvskom tlu.
U drugoj polovini 19. veka. ostrvo je pripalo dinastiji Habsburg i kneževskoj porodici Vindischgratz, a na listi onih koje je zadesila zla kob nakon boravka na Lokrumu je kralj Bavarske Ludvig II.
Po povratku kući, kralj je saznao da su ga proglasili ludakom i zbacili s prestolja. Nakon toga, pronađen je mrtav u jezeru, a veruje se da je izvršio samoubistvo.
Brat cara Franje Josipa I., nadvojvoda Maksimilijan s Lokruma pošao je u Meksiko, kada su ga uhvatili i mučili, te na kraju i streljali.
Iako su mnogi evropski vladari i istaknute javne ličnosti, među kojima i Viktor Hugo i Đuzepe Garibaldi slali pisma u kojima mole za život Maksimilijana, ništa nije vredelo.
Jedan od vlasnika Lokruma bio je i Rudolf, sin austrijske carice poznatije pod nadimkom Sisi i cara Franje Josipa I.
Legenda kaže da se zemlja zatresla, a more uznemirilo kad su Rudolf i njegova supruga kročili na ukleto ostrvo. Rudolf je boraveći na Lokrumu zasadio botaničku baštu, a nekoliko meseci kasnije u dvorcu Majerling ubio je mladu ljubavnicu Mariju von Vetseru, nakon čega je i sam izvršio samoubistvo.
Smrću jedinog sina carskog para raspao se i brak Franje Josipa I. i Elizabete.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com