U mrklom mraku, na svodu novozelandske pećine Vaitomo svetle hiljade zelenkastožutih zvezdica. Ta neobična svetlost u tami delo je larve novozelandskog svica, koja na taj način dolazi do hrane.
Kao i drugi insekti, i novozelandski svitac prolazi kroz četiri faze razvoja: od jajeta, preko larve i lutke, do odrasle životinje. Najduži period života provodi kao larva, koja je, kad se izmili iz jajeta, dugačka svega tri milimetra. Da bi narasla i napravila zalihe hrane za poslednji i najvažniji životni stadijum, ova večito gladna larva neprekidno lovi, i to uz pomoć neobičnih mamaca. Na svodu pećine razapne snažno svileno vlakno, a s njega spusti i do 70 visećih niti, na koje prikači lepljive kapljice sluzi. Da se niti ne bi zalepile, larva ih plete na području na kojem nema vetra.
Kad završi posao, „uključi“ svoja svetla i čeka žrtvu. Hiljade kapljica, kao ogledalca, reflektuju svetlost koju proizvodi larva svica, stvarajući tako iluziju zvezdanog neba. Da bi taj sjaj došao do izražaja, novozelandski svitac živi na tamnim i vlažnim mestima – u pećinama i u blizini potoka. Privučeni sjajem, pećinski komarci, mušice, moljci, mravi, stonoge, pa čak i puževi, uhvate se na lepljive kapljice. Ova smrtonosna lepljiva masa ne samo da ih sprečava da pobegnu već ih i parališe. Privučena podrhtavanjem svilene niti, larva kao ribar izvlači svoju žrtvu na končiću, a zatim isisava sokove iz nje ili je proguta celu. Svoje lovište besomučno štiti – ako mu se približi neka od rođaka, doći će do borbe na život i smrt.
Što je plen krupniji, larva brže raste, a njen sjaj postaje jači. Svetlost koju proizvodi novozelandski svitac nije vruća kao ona što potiče od vatre i sijalica. Sjaj njegovog tela je posledica hemijske reakcije dveju hemikalija koje se nalaze u stomaku.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com