Boje koje nas okružuju ne čine samo našu okolinu lepšom, prijatnijom i veselijom već utiču i na naše raspoloženje, pa i zdravlje.
Nauka kaže da je bela sunčeva svetlost skup zraka različitih talasnih dužina, a da boje zavise od dužine svetlosnih zraka. Ljudsko oko, u stvari, mozak, zapaža samo elektromagnetne talase dužine od 380 do 780 nanometara, to jest, deo između crvene, koja emituje talasne dužine od 620 do 760 nanometara, i ljubičaste boje, koja ima talase dužine od 390 do 450 nanometara. Prelazi između boja su postepeni i ljudsko oko u čitavom vidljivom spektru može da razlikuje oko 160 nijansi boja. Dovoljno da svet oko sebe vidi kao beskrajni šareniš.
A šta je s dubinama mora i okeana, kojim su bojama oni obojeni? Profesionalni ronioci i podvodni snimatelji znaju da naše predstave o bogatstvu boja morskih dubina, stečene uglavnom na osnovu živo obojenih stanovnika tropskih i toplih voda, često ne odgovaraju realnosti. Naime, vizuelno iskustvo u vodi je potpuno različito od onog na kopnu i zavisi od količine sunčeve svetlosti. U vodi, idući u dubine, boje postepeno nestaju. Crvena nestaje već na pet metara dubine, narandžasta na deset, žuta na 15, a zelena na 25 metara dubine. Plava je najpostojanija, može da se vidi sve do stotinak metara dubine, posle čega nastupa tama u kojoj je stanovnike morskih dubina moguće fotografisati samo uz pomoć blica.
Pored crne, stanovnici velikih dubina su najčešće crvene boje. Na velikim dubinama jedina vidljiva boja je plava, što znači da crveni stanovnici kao što su australijska morska zvezda, riba bodijanus s Novog Zelanda, meksički crveni sunđer ili tajlandska bodljikava zvezda postaju nevidljivi a samim tim i zaštićeni od neprijatelja.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com