Igraće karte ili karte za igranje su četvorougaoni kartoni oslikani različitim znakovima i figurama. Služe za igranje, zabavu, proricanje sudbine i drugo.
Smatra se da je pradomovina igraćih karata Srednja Azija, odakle su prenesene na istok u Koreju i Indiju, a preko Avganistana, Persije i Arabije stigle su u Evropu. Prema drugim izvorima, karte za igranje nastale su u Kini pre oko hiljadu godina, i to najverovatnije kao jedan proizvod umetnosti duboreza. U Evropi se igraće karte pominju u Španiji 1283. godine, a u Italiji 1299. godine u hronici Sandra di Poca.
U italijanskom gradu Viterbu 1379. godine pominje se istočnjačka igra naib, koja se uz italijansku igru tarok smatra jednom od najstarijih igara kartama. Prvobitne karte za igranje, koje su bile oslikane rukom, mogle su biti pristupačne samo uskom krugu ljudi. Nakon izuma grafičke tehnike drvoreza, povećala se proizvodnja karata za igranje a njihova upotreba je naglo porasla. Prve radionice u Evropi za izradu igraćih karata bile su u 15. veku u Italiji (Viterbo) i Nemačkoj (Nirnberg, Augzburg, Ulm).
Broj igraćih karata u špilu menjao se tokom vremena. Prvo je u uporebi bila samo 21 karta, a nešto kasnije broj je porastao čak na 78. Danas su u upotrebi najčešće tri vrste karata. Nemačka vrsta karata sastoji se od četiri serije, to jest, boje – šelen (praporci), ajheln (žirovi), grin (zeleno, list), rot (crveno, srce). Francuske karte sastoje se od četiri serije (boje) – tref (list deteline), pik (vrh koplja), herc (srce) i karo. Italijansko-španske karte takođe se sastoje od četiri boje – kope (pehari), spade (sablje), denari (novac) i bastoni (palice).
Format i slike karata doživele su mnoge promene tokom vremena. Danas se igraće karte štampaju na modernim rotacijama ili tipografskom tehnikom, a proizvode se i od plastike. Najstarije danas sačuvane karte nalaze se u Muzeju azijskog društva u Parizu i stare su više od hiljadu godina.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com