Naučnici američkog Instituta za tehnologiju Masačusets (MIT), Univerziteta Prinston i njihovi saradnici razvili su novu tehniku praćenja sezonskih promena ledenog pokrivača na Grenlandu – merenjem seizmičkih vibracija koje stvaraju talasi udarajući u stene.
Rezultati dobijeni na taj način, kako se navodi na sajtu tog američkog instituta, mogli bi da pomognu naučnicima da otkriju oblast ledenog pokrivača koji je najviše sklon otapanju, kao i da se postavi bolja polazna osnova za teoriju kako to može da utiče na promene nivoa okeana na Zemlji.
Kako je objasnio profesor sa Odeljenja za zemaljske, atmosferske i planetarne nauke (EAPS) MIT-ja Herman Prieto, novom tehnikom moguće je meriti promene ledenih pokrivača koje nastaju smenom godišnjih doba.
Prieto s kolegama izučava efekte “seizmičke buke”, poput okeanskih talasa, na Zemljinu koru, s obzirom na to da oni kontinuirano, udarajući u obale, stvaraju male vibracije, odnosno seizmičke talase.
“To se dešava 24 sata dnevno, sedam dana nedeljno, i stvaraju veoma slab signal, koji mi generalno ne osećamo. Ali veoma precizni seizmički senzori mogu da osete te talase bilo gde u svetu, pa čak i duboko unutar kontinenata”, istakao je Prieto.
Seizmički talasi koje stvaraju okeanski talasi putuju kroz Zemljinu koru brzinom koja varira u zavisnosti od poroznosti tla, odnosno što je tlo propustljivije, to se talasi sporije kreću.
Naučnici su došli do zaključka da se svaka značajno velika masa, poput ledenog pokrivača, ponaša poput “tega na sunđeru”, zatvarajući i otvarajući pore unutar Zemljine kore, u zavisnosti od toga da li se ledeni pokrivač smanjuje ili raste.
(Tanjug)
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com