Deca koja žive sa jednim biološkim roditeljem i očuhom ili maćehom, ili pak sa jednim samohranim roditeljem – srećna su kao i deca koja žive sa dva biološka roditelja, rezultati su novog istraživanja.
Samohrani roditelji, otac, majka, očuh ili maćeha, mogu da brinu o uticaju sastava porodice na svoju decu, ali u Velikoj Britaniji su istraživanjem došli do rezultata da na blagostanje i osećaj sreće kod deteta najviše utiče kvalitet odnosa u domu – a ne sastav porodice.
Deca sa sedam godina starosti
Istraživači iz britanske agencije NatCen Social Research analizirali su podatke iz 2008. godine na osnovu studije u kojoj je anketirano 12.877 dece uzrasta od 7 godina (2008. godine).
Oni su ustanovili da bez obzira na to da li su deca živela sa dva biološka roditelja, sa očuhom ili maćehom i jednim biološkim roditeljem ili u samohranoj porodici (sa jednim roditeljem), nije bilo nikakve razlike u tome kako su se osećala, da li su bila srećna stalno, ponekad ili nikad. Naime, 64% dece reklo je da je bilo srećno „ponekad ili nikad“, a 36% je reklo da je „srećno sve vreme“, bez obzira na to kojoj su grupi njihove porodice pripadale.
Čak i kada su istraživači uzeli u obzir uticaje drugih faktora, kao što su roditeljske društvene klase, rezultati nisu pokazali značajne razlike.
Umesto toga, pronađeni su drugi faktori koji su znatno uticali na „dečiju sreću“ kao što su odnosi sa drugima, uključujući odnose sa braćom i sestrama, odnose sa prijateljima i odnose u školi.
Dženi Čanfrej, viši istraživač u NatCen, rekla je na godišnjoj konferenciji britanskog sociološkog društva u Lidsu da za sreću sedmogodišnjaka nije važan tip porodice u kojoj žive nego kvalitet odnosa sa roditeljima i drugom decom i koliko su svi međusobno snažno povezani.
Deca od 11 do 15 godina starosti
Gospođa Čanfrej napominje da su našli slične rezultate i kada su analizirali drugi skup podataka ankete rađene u periodu 2009-2011. godine, kada je anketirano 2.679 dece uzrasta od 11 do 15 godina starosti u Velikoj Britaniji.
Istraživači su otkrili da su deca koja žive sa jednim roditeljem i očuhom ili maćehom u zajednici bila u proseku „neznatno više srećna“ od one dece koja žive sa dva biološka roditelja, a da su deca koja žive sa samohranim roditeljima bila „neznatno nesrećnija“. Međutim, obe razlike nisu bile velike, pa ih istraživači smatraju beznačajnim. U stvari, tip porodice nije imao nikakav uticaj na osećaj sreće kod dece starosti 11-15 godina.
Odnosi su bitni
Dženi Čanfrej je izjavila na konferenciji: „Utvrdili smo da tip porodice nije imao značajan efekat na sreću dece od 7 godina starosti ili od 11-15 godina starosti.
Kvalitet odnosa u kući bio je bitan za sreću deteta. Nije sastav porodica taj koji utiče na odnose sa braćom i sestrama i zabavljanje sa porodicom tokom vikendom. Za sedmogodišnjake je bitno kako se roditelj (pravi ili ne) odnosi prema detetu, da li često, retko ili nikada viče na dete kada je ono nestašno i koliko mu stvarne i realne ljubavi pruža.
Odnosi između učenika u školi takođe su važni da bi se dete od 7 godina osećalo srećno. Ako neko decu maltretira u školi ili su odnosi u grupi loši (deca kažu „užasni ili strašni“), to je snažno povezano sa tim da su deca iz te grupe manje srećna.
Napomene
Studiju je finansiralo Ministarstvo zdravlja Velike Britanije i ona je još jednom pokazala da je važno kakvi su ljudi i kakvi su odnosi u porodici, a ne kakav je „fizički“ sastav porodice, da bi se deca osećala srećno.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com