Grci su bili ludi za skladnim telom. Oni su smatrali da u takvom telu postoji ista takva duša. Govoreći o erotici, slobodno možemo da tvrdimo kako nijedna oblast ljubavnog života nije bila nepoznata antičkom svetu.
U socijalnom smislu, žene jesu bile inferiorne u odnosu na muškarce, ali to nije značilo obavezno uzdržavanje od seksa. Udata žena nije mogla da se kreće po gradu, da ulazi u javne institucije niti da se samostalno viđa sa nekim drugim muškarcem. Ipak, u privatnosti njenog doma bilo joj je dozvoljeno sve što bi uključivalo i njenog supruga.
Muška i ženska homoseksualnost takođe su bile čest model ponašanja u antičkoj Grčkoj. Grci su to objašnjavali kao sjedinjenje dva duha, a o tome je dosta pisala i verovatno najpoznatija lezbijska pesnikinja starog veka – Sapfo, koja se prva drznula da se javno pokaže i da ispolji svoj lezbijski stav.
Sapfo je oko sebe okupila širok krug mladih i lepih devojaka; organizovala je nešto slično olimpijskim igrama, ali isključivo za žene. One su se, nage kao i muškarci, takmičile u pevanju, igranju, poeziji, ali i u atletici. Istorija beleži da je Sapfo za svoje sledbenice, to jest učenice, bila isto što i Sokrat za svoje studente.
Bila bi velika greška kada bi se ova velika pesnikinja povezala isključivo sa današnjim značenjem reči lezbijka. Njen odnos prema ženi ogledao se pre svega kroz prosvećivanje, podizanje kulturnog i obrazovnog nivoa. Ne treba zaboraviti da je Sapfo bila zaljubljena u muškarca, da je imala ćerku i da se sa stene bacila u more baš zbog nesrećne ljubavi prema muškarcu. Ipak, u njenoj poeziji slavi se lepota ženskog tela i glorifikuje se snaga žene kao pokretača svega u društvu.
Koliko su drevni Grci bili oslobođeni svedoče i mnoge vaze na kojima su oslikane različite seksualne igrarije kojima su se bavili ondašnji muškarci i žene.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com