Preporuka je da se pomoć lekara potraži kada se oseti da seksualno ponašanje prevazilazi granice normalnog (kada osoba gubi kontrolu), i to što pre, jer hiperseksualnost može eskalirati tokom vremena i imati još gore i veće posledice.
Pre odluke o stručnoj pomoći treba se zapitati sledeće:
- mogu li da upravljam svojim seksualnim impulsima
- šta mislim o svom seksualnom ponašanju
- da li moje ponašanje ima negativne posledice, kako na mene tako i na bliske osobe u okruženju
- da li pokušavam da sakrijem svoju hiperseksualnost
Mnogima traženje stručne pomoći može biti teško jer je seksualno ponašanje ipak lična stvar. Zbog toga takve osobe treba da imaju na umu da nisu same i da ima mnogo osoba sa problemom hiperseksualnosti.
Lekari i terapeuti iz oblasti mentalnog zdravlja, koje obuhvata i hiperseksualno ponašanje, obučeni su za razumevanje i diskreciju pacijenata. Sve što se kaže lekaru ili savetniku mentalnog zdravlja čuva se u tajnosti, osim u slučajevima silovanja, seksualnog zlostavljanja i uznemiravanja maloletnih lica (dece) kao i policijski registrovanih seksualnih prestupnika.
Stručnu pomoć treba potražiti i ukoliko sama osoba uvidi da izaziva štetu svojim ponašanjem i u slučajevima bipolarnog poremećaja ili razmišljanja o samoubistvu.
Hiperseksualno ponašanje može da se javi i kod muškaraca i kod žena (češće kod muškaraca) i može uticati na bilo koga, bez obzira na seksualnu orijentaciju (heteroseksualce, homoseksualce ili biseksuace).
Najčešće se hiperseksualnost javlja kod osoba koje su već zavisnici od drugih poroka kao što su alkohol, droga, kocka, kao i kod osoba sa istorijom fizičkog i seksualnog zlostavljanja.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com