Sve više zdravstvenih naučnika potvrđuje tezu da postoperativni tok ne može biti šablonski, za svakog pacijenta isti.
Mnoge studije navode različite postoperativne tokove za različite operacije, ali kako fizički, tako i fiziološki – nisu svi pacijenti isti niti su sve bolesti isto zahvatile pacijenta, pa zbog toga treba da postoje razlike u postoperativnim tretmanima.
Kao primer takve razlike navodi se jedna od „najprostijih operacija“, a to je operacija slepog creva.
Nova studija iz Holandije pratila je doziranje antibiotika posle operacije slepog creva. Primećeno je da nema razlike u riziku od infekcija kod pacijenata koji su primali antibiotike 5 dana u odnosu na pacijente koji su primali antibiotike 3 dana posle operacije.
Od 1975 pacijenata iz 62 holandske bolnice sa akutnim apendiksom (upala slepog creva), tri četvrtine je operisano laparskopski. U Holandiji se pacijenti sa ovom dijagnozom prvenstveno tretiraju laparoskopskom hirurgijom, a vreme korišćenja antibiotika u postoperativnom tretmanu često zavisi od kliničkih ocena pacijenata.
Novi podaci pokazali su da takva modifikacija vremenskog korišćenja antibiotika ne zavisi od težine bolesti ili ishoda operacije, već od stanja pacijenata.
Takav stav studije otvara diskusiju o tome šta je najbolje za pacijenta sa operisanim slepim crevom i kakvu ulogu imaju antibiotici u postoperativnom tretmanu.
Na početku ove godine objavljena je studija o akutnoj upali slepog creva. To je bilo veliko, multicentrično i raznodimenzionalno kliničko ispitivanje koje se oslanjalo na kompjuterizovanu tomografiju za lečenje upale antibioticima posle operacije. Rezultati su pokazali da je u mnogim slučajevima samo tretman antibioticima bez operacije bio dovoljan za lečenje upale slepog creva.
Diskusija traje i danas i svi se pozivaju na kontroverzne rezultate različitih studija, gde su neretko, potrebe postoperativne nege pacijenata zapostavljene.
Predlozi
Istraživači zbog svega navedenog predlažu umesto beskrajnih diskusija i debata, uključivanje pacijenata u mogućnosti lečenja slepog creva.
Zajednička odluka je proces kojim bi lekari i pacijenti postigli obostranu odluku o postupanju i rizicima lečenja. Kroz zajedničko donošenje odluke može se odgovoriti na pitanje koja je najbolja opcija za lečenje pacijenta.
Ovde stupa na snagu lekarsko poštenje, lekarska etika i ozbiljnost pacijenata. Lekari treba de se udube „ u problem“ i objasne pošteno pacijentu sve mogućnosti bez favorizovanja (šta je njima lakše) operacije ili lečenja antibioticima, a pacijenti treba da razmotre situaciju i da se ne odlučuju „po želji“ nego prema argumentima.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com