Razvoj tehnologije baza podataka razvijao se od hijerarhijskih baza podataka iz 70-tih, preko relacionih sistema za upravljanje bazama podataka 80-tih, sve do objektno-orijentisanih baza podataka i klijent/server sistema 90-tih godina. Međutim, razvoj od centralnog procesiranja podataka ka klijent/serverskoj arhitekturi nije potpuno obezbedio nivo za korišćenje objektne tehnologije, ali je zato novozasnovana Internet tehnologija obećavala dostizanje ovog nivoa. Samim tim su web browser-i postali univerzalni klijenti (tzv. tanki klijenti) za sve tipove aplikacija. Sve ove aplikacije su umnogome zavisile od velikog broja komponenti, objekata i sistema za povezivanje objekata preko slojeva.
Zbog svega navedenog, metodologije razvoja softvera za Internet aplikacije fokusirane su na komponentsku tehnologiju. Tehnologija komponenti razbija aplikacije na svojstvene komponente i zatim ih ponovo spaja kreirajući aplikacije. Korišćenjem komponenti, građenje aplikacija je lakše, a one se odlikuju robustnošću i lakše su za isporuku. Jedna od najpoznatijih komponentskih tehnologija je ActiveX. ActiveX se zasniva na COM tehnologiji, koja razdvaja interfejs i implementaciono rešenje. COM klijenti i objekti komuniciraju preko predefinisanih interfejsa. COM interfejsi definišu vezu između COM-a i njegovih objekata. Preko skupa osobina i metoda COM određuje ponašanje i mogućnosti softverskih komponenti. COM klase sadrže telo u kome se nalazi programski kod koji implementira interfejse. Svaki interfejs i COM klasa poseduju jedinstvena obeležja ID, IID i CLSID, koja se koriste od strane klijenata radi pristupa COM serveru. Pri tome, postoje dve vrste poziva objekata:
- Jednoprocesni model (in-process), gde klijent i objekt dele isti procesni prostor
- Vanprocesni model (Out-of-process), gde se klijent i objekt nalaze u različitim procesima
Klijenti vrlo lako mogu pozvati putem bilo koje vrste poziva, a udaljeni sloj čini da aktuelni poziv bude nevidljiv za samog klijenta. ActiveX komponente su tipični predstavnici jednoprocesnih servera, gde se objekti download-uju na klijentsku mašinu. DCOM je COM koji je proširen za podršku objektima preko mreže. DCOM omogućava objektima da se slobodno distribuiraju na više mašina, a takođe omogućava i klijentima inicijaciju objekata na udaljenim mašinama.
Common Object Request Broker Architecture (CORBA) jeste skup standarda za distribuirane sisteme promovisanih od strane Object Management Group, organizacije za industrijske standarde. CORBA definiše tzv. ORB, standardni mehanizam preko koga su u interakciji distribuirani softver sa jedne strane, i njihovi klijenti, sa druge. CORBA specifikuje i prošireni set servisa za kreiranje i brisanje objekata, pristup njima preko naziva, skladištenje i definisanje ad hoc relacija između objekata. Na slici možete videti četiri glavna elementa CORBA-e:
- ORB – definiše objektnu magistralu.
- Objektni servisi – definišu radni okvir sistemskog nivoa koji proširuje magistralu. Servisi u sebi uključuju organizaciju transakcija i razmene podataka, kao i bezbednosnu komponentu.
- Mogućnosti – definišu horizontalni i vertikalni okvir za aplikacije koje direktno koriste poslovni objekti.
- Aplikacioni objekti – poznati i kao poslovni objekti ili aplikacije, ovi objekti su kreirani od strane softverskih dizajnera radi rešavanja određenih poslovnih problema.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com