Nanotehnologija, sve češće pominjana oblast savremenih tehnologija, odnosi se na izradu elektronskih komponenata vrlo malih dimenzija reda nanometra (milijarditi deo metra, širine tri do četiri atoma). Savremena tehnologija joj se sve više približava s obzirom na to da su elektonske komponente sa reda mikrometarskih prešle na nanometarske dimenzije (najpre na 90 nm, pa na 65 nm, govori se čak i o skorom prelasku na 45 nm). Tvorac samog termina nanotehnologija je Erik Dreksler, jedan od najznačajnijih naučnika te oblasti. Ona se u širem smislu odnosi na formiranje složenih uređaja i sistema manipulacijom atomima i molekulima. Kao osnova za njihovu izradu koriste se nanocevi (nanotubes), najpre realizovane od poluprovodnika, a zatim od ugljenika (carbon nanotubes).
U 2003. godini u nanotehnologiji su ostvareni mnogi vrlo značajni rezultati. U najznačajnija dostignuća spadaju dva ostvarenja koja potiču sa Univerziteta Harvard, a koja su ostvarila dva različita istraživačka tima. Oni su realizovali nanožicu, koja će moći da se koristi kao dijagnostički alat budućnosti u medicini, i optička vlakna nanometarskih dimenzija, koja su tanja od talasne dužine svetlosti koju prenose.
Sićušni dijagnostički alat za buduću primenu u medicini tanji je od čovekove kose, a više od hiljadu puta osetljiviji od konvencionalnih DNA testova. Sposoban je da prezentuje rezultate znatno brže od trenutno primenjenih dijagnostičkih alata. Vreme potrebno da se dođe do rezultata može se meriti minutima (za razliku od trenutno primenjenih alata kojima je potrebno više dana ili čak nedelja da to ostvare). Na primer, pri uzimanju uzorka krvi odmah nakon nekoliko minuta može se postaviti dijagnoza o postojanju virusa ili neke bolesti druge vrste.
Optička vlakna razvijena na Harvardu (tim naučnika koji predvodi Erik Mazur) imaju debljinu od samo 50 nm. Napravljena su od minerala koji je otkriven kao sastavni deo kvarca (silica). U slučaju ovih vlakana svetlost se prenosi na specifičan način s obzirom na to da je medijum za prenos manjeg prečnika od talasne dužine svetlosti. Vlakno se ponaša kao osnova oko koje se svetlosni zraci kreću. Prednost manjih optičkih vlakana je u tome što omogućavaju prenos više informacija na manjem prostoru.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com