Magnolija je ukrasno drvo koje je veoma rasprostranjeno kod nas
Istorija magnolije počinje u dalekoj prošlosti. U Severnoj Americi, Evropi i Aziji pronađeni su fosili magnolija stari oko 95 miliona godina.
S obzirom na to da su magnolije postojale pre pojave pčela, za njihovo oprašivanje su zaduženi tvrdokrilni insekti. Iako deluju nežno, latice magnolije su zapravo veoma čvrste, presvučene voskom koji ih štiti od oštećenja prilikom oprašivanja.
Naziv magnolija prvi put je upotrebio francuski botaničar Šarl Plumije, da opiše cvetno drvo sa ostrva Martinik. Ovaj naziv je izabrao u čast svog kolege Pjera Manjola, profesora botanike i direktora Kraljevske botaničke bašte u Monpeljeu.
U zavisnosti od vrste, cvet magnolije može biti različitih oblika – peharast, zvezdast, čašast, zdeličast… Boje variraju od bele, roze i ljubičaste do žute i crvene. Listovi su im krupni i sjajni, a plodovi liče na šišarke. Nakon pucanja plodova, semenke postaju dostupne pticama i sisarima koji ih jedu i tako raznose dalje.
Magnolije uglavnom rastu kao visoko žbunje, a mogu se oblikovati i u nisko drveće, visine do 5 metara. Listopadne vrste magnolija ulavnom cvetaju pre listanja, pa njihovi divni cvetovi još više dolaze do izražaja. Najzastupljenija kod nas je Magnolia liliflora, čiji su cvetovi krupni, peharastog oblika. Cvetovi veličine od oko 7 cm su spolja jarkoljubičasti, a iznutra beli.
Magnolije vole sunčana mesta sa bogatim, neutralnim zemljištem. Na raspolaganju treba da imaju dovoljno vlage i dobru drenažu.
Ono što možda niste znali o magnoliji jeste da su cvetovi većine njenih vrsta jestivi. U nekim delovima Engleske, latice magnolije se kisele, a zatim koriste kao začin za razna jela.
U Kini je cvet magnolije simbol snage i vernosti, dok kod nas ovaj cvet simbolizuje vraćanje staroj ljubavi.
Ako želite stabilnost i mir u kući, u dvorištu obavezo gajite drvo magnolije!
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com