Ruže, velebilje, patlidžani, pa čak i neke kulture pirinča imaju zajedničku osobinu.
Mnoge biljne vrste, uključujući ruže, poznate su po svojoj karakterističnoj osobini – prisustvu trnovitih izdanaka (koji se nazivaju trnje). Mnogi naučnici su pokušali da razotkriju misteriju njihovog izgleda i nastanka, ali naučnik koji je najbliže odgovoru na pitanje bio je Džejms Saterli iz laboratorije Cold Spring Harbor, koja se bavi biomedicinskim istraživanjima, uključujući i oblast neuronauke, biologije biljaka i kvantitativnih istraživanja. biologija.
Prema Earth.com , ruže, velebilje, patlidžani, pa čak i neki usevi pirinča imaju zajedničku, prilično bodljikavu osobinu: imaju trnje. Naučno istraživanje je rasvetlilo misteriju kako biljke dobijaju svoje trnje.
Zašto ruže imaju bodlje?
Biljke imaju trnje koje odvraćaju biljojede (životinje koje jedu biljke) da jedu lišće u koje je biljka uložila toliko energije. Ova vrsta odbrane je poznata kao fizička odbrana, jer se biljka fizički brani od biljojeda tako što ih bocka. Zanimljivo je da trnje ruže zapravo nije trnje. „Trn“ se koristi da opiše biljku sa granama modifikovanim za fizičku odbranu. Pošto su šiljaste projekcije grma ruže modifikovane epidermalne ćelije (slično ćelijama kože kod ljudi), ruže nemaju trnje, imaju bodlje.
Kako biljkama rastu bodlje?
Tokom studije, naučnici su analizirali gene poznate kao LOG. Ovi geni, koji se obično povezuju sa podsticanjem deobe i širenja ćelija, napravili su iznenađujući zaokret kada su otkrili određene LOG mutacije koje su takođe eliminisale bodlje.
Precizira se da je nakon pažljivog proučavanja tim uspostavio vezu između bodlji i srodnih LOG gena kod oko 20 različitih vrsta. Ovo važno otkriće ne samo da otvara potencijal za stvaranje biljaka bez trnja, već i doprinosi našem razumevanju konvergentne evolucije – koncepta koji objašnjava kako nepovezane vrste nezavisno razvijaju slične osobine.
Koja je važnost otkrića?
Ističe se da razumevanjem genetske osnove za pojavu bodlji u biljkama naučnici mogu da stvore useve koje će biti manje teško ubrati.
Istraživanje bi takođe moglo da poveća biodiverzitet u poljoprivrednim sistemima, omogućavajući gajenje raznovrsnijih useva bez straha od trnovitih ograničenja, promovišući i ekološku ravnotežu i sigurnost hrane.
Istraživači su dodali da bi, pored očigledne pogodnosti za baštovane koji su oslobođeni trnja, otkriće potencijalno moglo da nas upozna sa novim sortama flore.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com