Na krajnjem severu Pakistana, u planinskoj dolini Hunza koja se nalazi u regiji Gilgit-Baltistan, stanuje narod koji živi i do 120, 130 godina. Neki od njih proslavili su i 145. rođendan pre nego što su napustili ovaj svet. Tačan broj godina teško je odrediti jer Hunze nemaju matične knjige niti dokaza kojima bi mogli da potkrepe svoju vitalnost, prenosi Punkufer.
U ostatku Pakistana prosečni životni vek iznosi 67 godina, ali na krovu sveta, u izolovanim bespućima Himalaja, vladaju sasvim drugačiji zakoni života i smrti. Istraživači su zabeležili da žene mogu da zatrudne vrlo kasno, u šezdesetim i kasnije, a smatra se i da ne boluju od raka. Naučnici objašnjenje traže u prirodnoj sredini i hrani.
Hunze piju vodu iz ledenika, uzgajaju svoju hranu, a s obzirom na to da su odsečeni od obližnjih gradova, ne jedu ništa prerađeno. Kajsije su često na njihovu jelovniku, a tokom posta danima, pa čak i mjesecima, ne jedu ništa osim svežeg soka i koštica tog superzdravog voća. Meso im nije svaki dan na jelovniku, dominiraju žitarice i povrće. Praktikuju jogu, vežbe disanja i meditaciju.
Njihovo poreklo obavijeno je tajnom. Svetlije su puti od svih susednih naroda, a njihov je jezik (burushaski) sličniji baskijskom nego bilo kojem drugom koji ih okružuje. Nagađa se da su potomci vojnika Aleksandra Velikog koji nisu mogli da ga prate, nego su odlučili da ostanu na Himalajima.
Pratite Krstaricu na www.krstarica.com