Tiha i skrivena pretnja čovečanstvu koju skoro niko ne primećuje: Naučnici upozoravaju na veliku invaziju

Invazivne vrste koje uništavaju useve, pustoše šume, šire bolesti i uništavaju ekosisteme šire se sve brže širom sveta, a čovečanstvo nije uspelo da zaustavi plimu, kaže se u velikoj naučnoj proceni. Neuspeh košta više od 400 milijardi dolara godišnje u odštetama i izgubljenom prihodu, što je jednako BDP-u Danske ili Tajlanda, i to je verovatno „veliko potcenjivanje“, prema Međuvladinom naučnom savetodavnom panelu za UN-ovu Konvenciju o bioraznolikosti.

​Od vodenog zumbula koji guši Viktorijino jezero u istočnoj Africi, do pacova i smeđih zmija koje uništavaju vrste ptica u Pacifiku, pa do komaraca koji nove regije izlažu Ziki, žutoj groznici, denga groznici i drugim bolestima, izveštaj je katalogizovao više od 37.000 tzv. vrste koje su se ukorenile daleko od mesta porekla. ​Taj broj naglo raste, zajedno s računom za štetu koji se u proseku četvorostruko povećavao po deceniji od 1970. godine.

Privredna ekspanzija, povećanje populacije i klimatske promene „povećaće učestalost i opseg bioloških invazija i uticaj invazivnih stranih vrsta“, zaključuje se u izveštaju koji prenosi Science Alert. ​Samo 17 posto zemalja ima zakone ili propise za upravljanje ovim napadom, navodi se. ​Bilo slučajno ili namerno, kad alohtone vrste završe na drugom kraju sveta, krivi su ljudi. ​Širenje vrsta čvrst je dokaz da je brzo širenje ljudske aktivnosti toliko radikalno izmenilo prirodne sisteme da je Zemlju uvelo u novu geološku epohu, antropocen, kažu naučnici.

Kako se rasprostranjuju

Autostoperi kao što je zumbul koji je u jednom trenutku prekrivao 90 posto Viktorijinog jezera, onesposobljujući transport, gušeći vodeni život, blokirajući dovod brane hidroelektrane i razmnožavajući komarce, smatra se da su belgijski kolonijalni zvaničnici uneli u Ruandu kao ukrasno baštensko cveće pri nego što je stigao do reke Kagera 1980-ih. Floridski Everglades vrvi destruktivnim potomcima nekadašnjih kućnih ljubimaca i sobnih biljaka, od burmanskih pitona od pet metara i somova do paprati penjačice iz Starog sveta i brazilske paprike.

​U 19. veku engleski doseljenici doneli su zečeve na Novi Zeland za lov i hranu. Kad su se namnožili službenici su uvezli divlje male mesoždere zvane stoatci kako bi smanjili njihov broj. ​Ali te su životinje pak krenule za lakšim plenom: desetinama endemskih vrsta ptica koje su ubrzo desetkovane, od beba kivija do kljunara.

Češće su, međutim, invazivne vrste koje slučajno dođu na novu teritoriju, stopiranjem u balastnim vodama teretnih brodova, kontejnerima u njihovim skladištima ili u turističkom kovčegu. ​Sredozemno more je puno alohtonih riba i biljaka, poput riba lavova i algi ubica, koje su putovale iz Crvenog mora kroz Suecki kanal.​

Pokušaće da ima stanu na kraj

Stršljeni ubice koji su u stanju da unište cele pčelinje kolonije u jednom napadu, smatra se da su stigli u SAD iz Azije kao slepi putnici u teretu. Uglavnom zbog ogromnog obima trgovine, Evropa i Severna Amerika imaju najveće svetske koncentracije invazivnih vrsta, definisanih kao one koje nisu domaće i uzrokuju štetu i koje su se preselile zbog ljudske aktivnosti, pokazuje izveštaj IPBES-a, a prenosi Klik.hr.

​Invazivne vrste značajan su uzrok u 60 posto svih dokumentovanih izumiranja biljaka ili životinja, jedan od pet glavnih pokretača uz gubitak staništa, globalno zagrevanje i zagađenje, prema nalazima. Ovi pokretači međusobno deluju: klimatske promene gurnule su strane vrste u novozagrejane vode ili zemlje gde su domaće vrste često ranjive na uljeze s kojima se nikada nisu susreli.

​Globalni sporazum o zaštiti biološke raznolikosti sklopljen u Montrealu prošlog decembra postavlja cilj smanjenja stope širenja invazivnih stranih vrsta za polovnu do 2030. Izveštaji IPBES-a iznosi opšte strategije za postizanje ovog cilja, ali ne procenjuje šanse da se on ispuni. Prema izveštaju, u osnovi postoje tri linije obrane – prevencija, iskorenjivanje i onda, ako to ne uspe, obuzdavanje. ​Pokušaji iskorenjivanja uopšteno su propali u velikim vodenim površinama i otvorenim vodenim putevima, kao i na velikim delovima susednog zemljišta. Mesta s najvećom stopom uspeha u uklanjanju neželjenih gostiju, posebno pacova i drugih kičmenjaka, takođe su i ona koja su se pokazala najosetljivijima: mala ostrva.

Pratite Krstaricu na www.krstarica.com